به یادم باش که دریادم بمانی / که ما با هم رفیق بودیم زمانی

گذشته ها اگر رفت و گذشتند / ولی در قلب من باز هم همانی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *  

چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم 

بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ی این روزگارم

کَس نمیداند در این بحر عمیق / سنگ ریزه قیمت دارد یا عقیق

من همین دانم که در این روزگار / هیچ چیز ارزش ندارد جز رفیق

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ای صبا گر بگذری از کوی مهرافشان دوست / دوست ما را گو سلامی ، دل همیشه تنگ اوست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

عاشقان شمعند و ما پروانه ایم/ بی دلان گنجند و ما ویرانه ایم 

برنگردد روی ما جز سوی یار/  در هوای دوستان دیوانه ایم 

وقتی تو موفق میشی من با غرور به دنیا می گویم که "این دوست من است"

اما وقتی شکست می خوری من کنارت میمونم و دستهایت را می فشارم و میگویم

 من دوست تو هستم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

همچنان چشم به چشمان تو دارم ای دوست / گوشه چشمی بنما بر دل زارم ای دوست

هر شبم نقش تو ماه شب چشمان منست / روزها در شب هجرت بشمارم ای دوست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ترا زیباترین می دانم ای دوست / ز رویت عشق را می خوانم ای دوست

مرا در عاشقی کردی تو مجنون / چه لیلاوش شدی در جانم ای دوست!

بود درد مو و درمانم از دوست / بود وصل مو و هجرانم از دوست

اگر قصابم از تن واکره پوست / جدا هرگز نگردد جانم از دوست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در رفاقت رسم ما جان دادن است / هر قدم را صد قدم پس دادن است

هرکه بر ما تب کند جان میدهیم / ناز او را هرچه باشد میخریم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

چقدر سفت شده پدال دوچرخه دونفره دوستی مان!

یا من خسته ام، یا شیب زیاد شده، شاید هم تو دیگر رکاب نمی زنی

دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ و شیرین روزگارند ، سایه ات برقرار

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این پیام فقط برای زدن حاضری در دفتر رفاقت بود تا بدونی بیادتم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

یاد یاران هرکجا باشند برما واجب است ، ما رفیق نارفیق شهر غمها نیستیم